Tikun 37 – 1

בְּרֵאשִׁית, “Başlangıçta” בְּרִי”ת, “ahit”in özelliğidir ve aynı zamanda “sünnet” anlamına gelir.

Işığı açığa çıkarma ve ışığa bağlanma özelliğidir ve ışığı engelleyen olumsuzluk kabukları olan üç klipot ile giydirilmiştir.

Bereşit 1:2’deki
“תֹהוּ וָבֹהוּ וְחֹשֶׁךְ”
“Şekilsiz”, “Boşluk” ve “Karanlık” sözcükleriyle temsil edilirler.

Sünnet, ruhun fiziksel dünyadaki ilk Tikunudur. Sünnet derisini kesme işlemi, doğumda çocuğa bağlı olan üç Klipot’u çıkarmak için üç adımı içerir. Sebep, Havva ve Adam’ın kendi üzerlerine ölüm getiren ilk günahıydı ve Işık kazanma ve hayatın devamını sağlama sürecinden çocuk sahibi olarak geçmek zorunda kaldılar.

Zoar bize, ışığı engelleyen klipotun, T-anrı onları dünyayı yaratan ilk eylem olarak ortaya çıkarmadan önce orada olduğunu ortaya koyuyor.

Doğum zorlu bir süreçtir ve sonunda yeni bir hayat ortaya çıkar. Yeni hayatın yüzü olan yeni bebeğin başını kapıya doğru çevirmesiyle doğum süreci başlar. Ardından, kapı açılır. Son adım kanama ve doğumdur.

Benzer süreçler sünnette de, sünneti gerçekleştiren kişi tarafından gerçekleştirilir.

Dünya klipot ve olumsuzluklarla birlikte yaratıldı. T-anrı bizim babamızdır ve bizi klipottan çıkarıp bu hayata getirmek için ilk adımı attı. Bu, tüm seviyelerde var olan ıslah sürecidir.

Gerçek ışığı görmek için etrafımızda kırmamız gereken olumsuzluk çemberleri vardır ve bunlar kişisel ve küresel düzeydedir.