Bu Zoar bölümü Şemot Peraşası 303 ve 304’dendir ve Devarim 2:7 ve 30:20 ile ilgilidir.
Zoar’da, bir evi ziyaret eden, Rabi Şimon’un öğrencilerden ikisinin, yüksek ruhlu bir çocuğun, onları sabah dualarını yapmadıkları için selamlamak istemediği hakkında küçük bir hikaye vardır. İki büyük haham çocuğun söylediklerinin doğru olduğunu söylerler. Birine yardım etmekle meşgul oldukları için sabah duasını atladıklarını açıklarlar.
Bu hikâye bize, önceliğin insanlara yardım etmek olduğunu öğretiyor. Dualar, bize başkalarına yardım etme yeteneği veren Işığı çekmemiz için önemlidir. Doğru bilinci olan dualar Işığı dünyaya çeker, olumlu eylemleri yapmak Işık akışını korumamıza yardımcı olur. Bu yüzden tsedaka vermek çok önemlidir.
Bilgelerimiz, bize iyi bir mitsva için bir ödülün bir başka mitsva olduğunu öğretiyorlar. İyilik yaptığımızda, aynısında daha fazlasını yapma fırsatını kazanırız. Dua ettiğimizde, A-şem’den yaptığımız her şeyde Işık kanalları olmamızı sağlamasını istemeliyiz. A-şem’in aracısı haline geldiğimizde, daha yüksek Işık seviyelerinden yararlanırız. Bilgeler bize kralın kölesini örnek verirler. Köle görevlerini yerine getirir ve aynı zamanda Kralın sarayında yaşar.
Son Kurtuluş’ta Işık her yere yayılacak ve (Tikun süreci)’nde artık yapacak başka iş kalmayacak. Zaten sarayda olanlar, içinde kalacaklar ama o zaman Kralın çocukları gibi olacaklar.