Tikun 58 – 3

Bereşit 2:23
וַיֹּאמֶר, הָאָדָם, זֹאת הַפַּעַם עֶצֶם מֵעֲצָמַי, וּבָשָׂר מִבְּשָׂרִי; לֻקְחָה-זֹּאת
Adam “Şimdi bu, kanım ve canımdır. İsmi Kadın (İşa) olsun; çünkü adamdan (İş) alındı” dedi.

A-şem kadını erkeğe getirdikten sonra, Adam, ikisinin de erkek ve kadın olarak ayrıldığını, fakat kadının onun özünden ve bedeninden bir parça olduğunu gördü.
Daha önce sahip oldukları birlik ve bütünlük enerjisine sahip olabilmek için bir olarak birleşmeleri gerektiğini fark ettiler.

Bir sonraki pasukta şöyle deniyor;

Bereşit 2:24
עַל-כֵּן, יַעֲזָב-אִישׁ, אֶת-אָבִיו, וְאֶת-אִמּוֹ; וְדָבַק בְּאִשְׁתּוֹ, וְהָיוּ לְבָשָׂר אֶחָד
Bu sebeple bir erkek, babasını ve annesini bırakıp eşiyle birleşmelidir ve tek vücut haline gelmelidirler.

Zeir Anpin yönü olan erkek ile Şehina yönü olan dişinin birleşmesi için hiçbir ayrılık olmamalıdır.

Kalbimiz Zeir Anpin’in yönüdür.

Bizi ayakta tutan Şehina için Malhut’a ışık çekmek istediğimizde, saf bir kalbe sahip olmalı ve pasuğun dediği gibi ‘tek beden olmak’ gibi, ışıkla ayrılık olmadan birlikte olmayı arzulamalıyız. Ancak o zaman içsel konsantrasyonumuz ve dualarımız meyve verebilir.

Kişi ışıkla birlik olduğunda, ruh daha yüksek bir yere yükselir ve fiziksel seviyede gözleri etkiler.

Bu yüzden Zoar’da birçok kez Rabi Şimon’un konuşmadan önce ağladığını okuruz.