Tikun 21 – 191

Kutsal metni merdiven gibi kullanarak bilincimizle daha yüksek seviyelere tırmanırız. Sonra o ışıktan çekeriz ve onu kaplarımız olan arzularımız için ‘giydiririz’.

‘Işığı giydirmek’, onu farklılaşmamış halden bir tür şekle sokabileceğimiz ve ona bir isim verebileceğimiz bir şeye dönüştürme sürecidir.

Bir elektronik mühendisi elektriği alır ve farklı bileşenleri bir araya getirme süreciyle elektriği birçok farklı cihaz olarak ifade etmek için ‘giydirir’ veya ‘şekillendirir’. Bir el feneri, bir telefon veya karmaşık bir bilgisayar olabilir. Enerji olmadan cihaz ölü bir elementtir. (Neredeyse tek tek bileşenlerin kendi ‘yaşamları’ , kimlikleri, belirli yaratıcıları tarafından doğadaki temel elementlere kadar (periyodik tabloya bakınız) gömülü olduğu için, bu bizim temel yapı bileşenimiz olan Sonsuz’un enerjisine sahiptir ve bu yüzden onları değiştiremiyoruz)

Manevi sistemle olan bağlantılarımız, arzu ettiğimiz şekilde oluşturmak ve tezahür ettirmek için yaratıcı bir güce dönüştürebileceğimiz ruhsal seviyelerde kalıplar ve titreşimler yaratır. Çünkü bizler, kendimizden çok diğerleri için kolayca eylemlerde bulunabileceğimiz varlıklarız.

Rabi Şimon, kendi bilinci ve İbranice sözcükleri kullanarak bu dünyada değişiklikler yapmak ve yeni enerji kalıpları oluşturmak için Keter ve Sonsuz ile bağlantı kurma yeteneğine sahipti.

Ölüm meleği üzerinde kontrolü vardı ve ölü insanları hayata döndürebilirdi. Bir nehrin akışının yönünü değiştirmeyi ve istediği zaman yağmur yağdırmayı başardı. Sonsuza kadar yaşayabilirdi ama Yaradan tarafından “Güneşin Altında” ana programına (bu dünyadaki hayatın normal akış düzenine) müdahale etmemesi istendi.

Güneş altında programda değişiklik yapma sürecine “gökleri ve yeri sallama veya hareket ettirme” denir çünkü bu on Sefirot’un tüm seviyelerini etkiler.