İbranice çeviri:
פָּתַח רַבִּי שִׁמְעוֹן בָּרֹאשׁ וְאָמַר, וְיִקְחוּ לִי תְּרוּמָה מֵאֵת כָּל אִישׁ אֲשֶׁר יִדְּבֶנּוּ לִבּוֹ תִּקְחוּ אֶת תְּרוּמָתִי. וְיִקְחוּ לִי, מִי שֶׁרוֹצֶה לְהִשְׁתַּדֵּל בְּמִצְוָה וּלְהִשְׁתַּדֵּל בַּקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא, צָרִיךְ שֶׁלֹּא יִשְׁתַּדֵּל בּוֹ בְּרֵיקָנוּת וּבְחִנָּם, אֶלָּא צָרִיךְ הָאָדָם לְהִשְׁתַּדֵּל בּוֹ כָּרָאוּי כְּפִי כֹחוֹ. וַהֲרֵי בֵּאַרְנוּ דָבָר זֶה בְּכַמָּה מְקוֹמוֹת, יָאֶה לָאָדָם לָשֵׂאת אוֹתָהּ הִשְׁתַּדְּלוּת שֶׁל הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא, כְּמוֹ שֶׁנֶּאֱמַר (דברים טז) אִישׁ כְּמַתְּנַת יָדוֹ וְגוֹ’.
וְאִם תֹּאמַר, הֲרֵי כָּתוּב (ישעיה נה) לְכוּ שִׁבְרוּ וֶאֱכֹלוּ וּלְכוּ שִׁבְרוּ בְּלוֹא כֶסֶף וּבְלוֹא מְחִיר יַיִן וְחָלָב, שֶׁהֲרֵי הוּא בְּחִנָּם, (וְהִשְׁתַּדְּלוּת בְּלֹא כֶסֶף) וְזוֹ הִשְׁתַּדְּלוּת לַקָּדוֹשׁ-בָּרוּךְ-הוּא? אֶלָּא הִשְׁתַּדְּלוּת שֶׁל הַתּוֹרָה – כָּל מִי שֶׁרוֹצֶה לִזְכּוֹת בָּהּ. הִשְׁתַּדְּלוּת כְּדֵי לָדַעַת אֶת הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא – כָּל מִי שֶׁרוֹצֶה, זוֹכֶה בּוֹ בְּלִי שָׂכָר כְּלָל. אֲבָל הִשְׁתַּדְּלוּת בַּקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא שֶׁעוֹמֶדֶת בְּמַעֲשֶׂה, אָסוּר לָקַחַת אוֹתָהּ לְחִנָּם וּבְרֵיקָנוּת, כִּי אֵינֶנּוּ זוֹכֶה כָּךְ בְּאוֹתוֹ מַעֲשֶׂה כְּלָל לְהַמְשִׁיךְ עָלָיו רוּחַ הַקֹּדֶשׁ, אֶלָּא רַק בְּשָׂכָר שָׁלֵם.
בְּסֵפֶר הַכְּשָׁפִים שֶׁלִּמֵּד אַשְׁמְדַאי לִשְׁלֹמֹה הַמֶּלֶךְ – כָּל מִי שֶׁרוֹצֶה לְהִשְׁתַּדֵּל לְהַעֲבִיר מִמֶּנּוּ רוּחַ טֻמְאָה וְלִכְפּוֹת רוּחַ אַחֶרֶת, אוֹתוֹ הַמַּעֲשֶׂה שֶׁרוֹצֶה לְהִשְׁתַּדֵּל בּוֹ, צָרִיךְ לִקְנוֹת אוֹתוֹ בְּשָׂכָר מֻשְׁלָם בְּכָל מַה שֶּׁיִּרְצוּ מִמֶּנּוּ, בֵּין קָטָן בֵּין גָּדוֹל, מִשּׁוּם שֶׁרוּחַ הַטֻּמְאָה מִזְדַּמֶּנֶת תָּמִיד בְּחִנָּם וּבְרֵיקָנוּת, וְנִמְכֶּרֶת בְּלִי שָׂכָר, וְאוֹנֶסֶת בְּנֵי אָדָם לִשְׁרוֹת עֲלֵיהֶם, וּמְפַתָּה אוֹתָם לָדוּר עִמָּם. בְּכַמָּה פִתּוּיִים, בְּכַמָּה דְרָכִים, מַסְטָה אוֹתָם לָשִׂים דִּיּוּרָהּ עִמָּם.
וְרוּחַ הַקֹּדֶשׁ אֵינָהּ כָּךְ, אֶלָּא בְּשָׂכָר שָׁלֵם, וּבְהִשְׁתַּדְּלוּת רַבָּה וּגְדוֹלָה, וּבְטִהוּר עַצְמוֹ וּבְטִהוּר מִשְׁכָּנוֹ, וּבִרְצוֹן לִבּוֹ וְנַפְשׁוֹ. וְהַלְוַאי שֶׁיָּכוֹל לְהַרְוִיחַ אוֹתוֹ שֶׁיָּשִׂים מְדוֹרוֹ עִמּוֹ, וְעִם כָּל זֶה שֶׁיֵּלֵךְ בְּדֶרֶךְ יָשָׁר, שֶׁלֹּא יִסְטֶה יָמִינָה וּשְׂמֹאלָה, וְאִם לֹא – מִיָּד מִסְתַּלֵּק מִמֶּנּוּ וּמִתְרַחֵק מִמֶּנּוּ, וְלֹא יוּכַל לְהַרְוִיחַ אוֹתוֹ כְּבַתְּחִלָּה.
Rabi Şimon çalışmayı açar ve Kutsal Olan Mübarektir O’nun Işığından Yararlanmak isteyenler, bunu bedava verilmiş bir şey gibi kabul etmemeli ve A-şem’den aldıklarına göre çaba sarf etmeleri gerektiğini söyler.
Devarim 16:17
“אִישׁ, כְּמַתְּנַת יָדוֹ, כְּבִרְכַּת יְהוָה אֱלֹהֶיךָ, אֲשֶׁר נָתַן-לָךְ”
“T-anrın A-şem’in sana vermiş olduğu bereket doğrultusunda, herkes, elinin verebileceği kadarını [getirmelidir].”
Zoar, aşağıdaki pasuğu da getirerek devam eder ve sorar, neden, insanlar Tora çalışmasına bedava su, şarap ve süt gibi bağlanabilir denmiştir?
Yeşayau 55:1
הוֹי כָּל-צָמֵא לְכוּ לַמַּיִם, וַאֲשֶׁר אֵין-לוֹ כָּסֶף
לְכוּ שִׁבְרוּ, וֶאֱכֹלוּ, וּלְכוּ שִׁבְרוּ בְּלוֹא-כֶסֶף וּבְלוֹא מְחִיר יַיִן וְחָלָב
Rabi Şimon bunu cevaplar, Işık, limitsiz veya bir tür ödemesiz olarak herkese açıktır, ancak aslında kutsallığın ışığını çekmek için kişinin bunun bedelini tam olarak ödemesi gereklidir.
Zoar, diğer tarafı kontrol edebilen Kral Şelomo hakkında bir hikâye getiriyor. Kötü Güçlerin kralından, kendisinden olumsuzluk ruhunu kaldırmak isteyenlerin, yaşamına ışık çekmesine yardımcı olabilecek her şey için tam bir bedel ödemesi gerektiğini öğrenmiştir. Negatif taraf, her zaman emek karşılığı kazanma sürecinin olmadığı yerlerde bulunur. Bir kişi bedelsiz olarak faydalanabileceği bir şey aldığında, olumsuz taraf buna hemen yapışır. Fırsatını bulduğunda, olumsuz taraf kişiyi hayatındaki eksiklik alanlarına dikkat çektirir ve egoistik arzularını arttırır.
Bedelsiz olarak verildiğine göre neden Işık’ı emeklerimizle hak etmemiz gerekiyor?
Dünya On Sefirot manevi sistemini kullanılarak yaratıldı. Bunlardan dokuzu Işık Sefirot’udur ve biri Malhut olan, onu kullandığımız alan bu Dünya’dır. Var olan her şeyin onda biri, Işığı alma arzusunu temsil eden Malhut’tur. Malhut, Negatif Tarafın yerleştiği ve Işık’ı emerek, söndürdüğü alandır. Bu yüzden her şey çürümeye girer ve entropi (ısı alış-verişi) yasasına uyarak hareket eder.
Işığı hak ederek kazanma sürecinde harcadığımız çabalar “Işık’ı geri iter” ve ışığı yutan “siyah”, sonrasında “beyaz” olur. Bu, bağış verme eyleminin ardındaki sırdır; bu, sahip olduğumuz ‘yaşama’ enerjisini arttırır ve hayatlarımıza daha da fazla ışık çeker.