İbranice çeviri:
12. פָּתַח רַבִּי יִצְחָק וְאָמַר, (קהלת א) וְזָרַח הַשֶּׁמֶשׁ וּבָא הַשָּׁמֶשׁ וְאֶל מְקוֹמוֹ שׁוֹאֵף זוֹרֵחַ הוּא שָׁם. וְזָרַח הַשֶּׁמֶשׁ – זֶה הַשֶּׁמֶשׁ שֶׁמֵּאִיר לַלְּבָנָה. שֶׁכַּאֲשֶׁר נִרְאֶה עִמָּהּ, אָז מְאִירָה, וּמֵאִיר וְזוֹרֵחַ מִמָּקוֹם עֶלְיוֹן שֶׁעוֹמֵד עָלָיו, מִשָּׁם זוֹרֵחַ תָּמִיד. וּבָא הַשָּׁמֶשׁ – לְהִזְדַּוֵּג עִם הַלְּבָנָה. הוֹלֵךְ אֶל דָּרוֹם – שֶׁהוּא הַיָּמִין, וְשָׂם בּוֹ אֶת כֹּחוֹ. וּמִשּׁוּם שֶׁכֹּחוֹ בּוֹ, כָּל כֹּחַ הַגּוּף הוּא בְּיָמִין וּבוֹ הוּא תָלוּי. אַחַר כָּךְ סוֹבֵב אֶל צָפוֹן. מֵאִיר לְצַד זֶה וּמֵאִיר לְצַד זֶה. סוֹבֵב סֹבֵב הוֹלֵךְ הָרוּחַ. בָּרִאשׁוֹנָה כָּתוּב שֶׁמֶשׁ, וְכָעֵת רוּחַ? אֶלָּא הַכֹּל אֶחָד וְסוֹד אֶחָד, וְכָל זֶה מִשּׁוּם שֶׁהַלְּבָנָה מוּאֶרֶת מִמֶּנּוּ וְיִתְחַבְּרוּ שְׁנֵיהֶם.
Bu Zoar çaloşmamızda, Işık ile Kap arasındaki farklı bir birleşme türünü inceliyoruz.
Koelet 1:5
“Güneş doğar ve güneş batar – Ve doğduğu yere tekrar geri döner”.
Koelet 1:6
“Güneye doğru gidiyor ve kuzeye doğru dönüyor, tur atarak dönüyor,(batıya ve doğuya) dönüyor,(gündüz ve gece) rüzgâr gidiyor ve tur atarak dönüyor rüzgâr”
“Yükselen güneş” Bina Sefirası’ndan Zeir Anpin Sefiraları’na giden Işık’tır. Bu, “giden rüzgar”ın özelliğidir, “Ruah” ve kabı besleyen Işık. Işık, Zeir Anpin, Ay’a, Kab’a geldiğinde, birleşme için karısına gelen bir koca gibidir. Bu, Işığı açığa çıkarma işlemidir.
“Güney’e gitmek” sağ sütun olan Hesed’in hareketini ifade eder. Tüm vücuda enerji getiren ilk harekettir.
Çoğu insan sağ elini kullanır, çünkü önde gelen enerjileri Hesed’dir. Sol ile başlamak, güçlü arzular getirir ve muhtemelen daha sonra bu arzular negatife dönebilirler. Solak olan kişiler, “kabın değişimi (sağ ve sol)” olarak kabul edilirler. Bunun, iyi ya da kötü olmakla bir ilgisi yoktur, bu tamamen o kişinin kabının türüyle ilgilidir. Tora bize hakimlerden biri olan Ehud’un hikayesini anlatıyor, Ehud solaktı ve Tsadik bir kişiydi. (Hakimler 3:15).
“Kuzeye dönme”, Sol sütuna Gevura’ya dönme hareketidir. İki sütun arasındaki bu hareketin amacı Hohma’nın Işığını Hesed’e getirmektir. Hayat Ağacı şemasından gördüğümüz gibi, Hohma Hesed’in üzerindedir. Güneşin ışığı ve enerjisi olan Bina Sefirası, Işığı üst seviyeden Hesed’le başlayan yedi Sefirot’a getirmek için Soldan bir hareket yaratır.
“Tur atarak giden rüzgâr”, רוח, “Ruah”tır, kaba gelen bedensel enerjidir. Vücudun temel yaşam gücüne “Nefeş” denir ve ruhsal yükselme ve Işık ile daha yüksek bağlantı kurabilmek için “Ruah”a ihtiyacı vardır.
Malhut’ta Işığı açığa çıkarma süreci her zaman bir hareketle ilgilidir. Dünyada hareketsiz şekilde duran hiçbir şey yoktur. En yoğunlaşmış katı halde olan madde bile, uzayda sürekli hareket eden bir atom dizisidir. [Tüm maddeler atomsal seviyede çekirdekleri etrafında dolaşan elektronlardan oluşur, bu da duran bir taşın bile aslında kendi içinde bizim gözle değil ama atom mikroskopu ile görebileceğimiz bir hareket içinde olduğunu gösterir.]
Basit bir deyişle, Rabi Aşlag’ın bize öğrettiği gibi, Işık çekmek ve paylaşmak için arzuları kullanmamız gerekir. Nefes alırken, içimize Işık, yaşam enerjisini alırız, ve ihtiyaç duymadıklarımızı dışarı soluyoruz, böylece daha fazla Işık’ın içeri gelmesine yer açabiliyoruz. Bu döngü olmadan yaşam vücutta var olamaz ve ölür. Sahip olduğumuz Işığa paylaşmadan tutunmak, sadece kendimiz için onu tutmak, ölümün bir yönüdür.
Her ne yaparsak yapalım, alma ve paylaşma enerjisine sahip olmalıyız. Maaser vermek, ölümden kurtulmanın temel ve önemli yönlerinden biridir. Onuncu payı ya da daha fazlasını veririz, çünkü bu kendi ışığı olmayan Malhut’un özelliğidir. Yaptığımız her şeyde aynı manevi prensibi uygulamamız gereklidir.